[Brt]

Witam

Ojczulek był dziś w swoich dawnych kadrach i babeczka mu napisała nakartce, zeby se ściagnął to:

"Ustawa Sądu Najwyższego o emeryturach z 4 września 2008"

Szukalem macałem i nic co by w ogóle się zbliżało do tego tematu nie znalazłem Może ktoś jest kumaty w tym temacie, bo mnie to cholernie #$%^& i tyle (zawracanie ).

Chodzi o to, że w tej ustawie podobno jest wyjaśnione doliczanie 13-stek, 14-stek i deputatów węglowych do podstawy emerytury (lub coś w tym stylu). Jesli ktoś może wskazać źródło informacji będę bardzo dźwięczny

[SPAMU¦]

[wild_weasel]

[Brt]

Wszystkie informacjie jakie dostałem i wyciągnąłem od papy napisałem dyrygent no dyrygował prądem na suwnicach w hucie Na bank coś pokręciła babka lub papa źle zapisał ... tylko ... co

[wild_weasel]

Wstawiam w ciemno - to, które ma większy sens. Wybacz, że nie czytam, ale to nie jest pora na grzebanie w orzeczeniach SN

Jak ustalisz coś więcej, to daj znać. Chwila moment - wrzucę w LEXa i gotowe

Wyrok

z dnia 4 stycznia 2008 r.

Sąd Najwyższy

I UK 198/07

Nawet przy przyjęciu, że pobieranie zasiłku przedemerytalnego skutkuje uznaniem, że ostatnim ubezpieczeniem przed złożeniem wniosku o emeryturę było ubezpieczenie pracownicze, traktując nieskładkowy okres pobierania świadczenia przedemerytalnego, jako okres ubezpieczenia pracowniczego, to dla uzyskania prawa do emerytury na podstawie art. 29 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych niezbędne jest spełnienie dalszych warunków określonych w tym przepisie.
LEX nr 442846
442846
Dz.U.04.39.353: art. 29
Przewodniczący: Sędzia SN Józef Iwulski.
Sędzia SN: Andrzej Wróbel, SA Jolanta Pietrzak (spr.).

Sąd Najwyższy w sprawie z odwołania Ali Z. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi o emeryturę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 4 stycznia 2008 r., skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 22 lutego 2007 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu.

Decyzją z dnia 31 marca 2006 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział odmówił przyznania Ali Z. prawa do wcześniejszej emerytury na podstawie art. 46 w związku z art. 29 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Organ rentowy wskazał, że mimo pobierania świadczenia przedemerytalnego nie można było uznać, że ostatnim tytułem ubezpieczenia przed złożeniem wniosku było ubezpieczenie pracownicze. Wnioskodawczyni do dnia 29 lutego 2004 r. wykonywała, bowiem pracę na podstawie umowy typu zlecenia.
Wyrokiem z dnia 18 października 2006 r. Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał Ali Z. prawo do emerytury od dnia 27 marca 2006 r.
Sąd I instancji wskazał, że stan faktyczny sprawy nie był sporny. Wnioskodawczyni urodziła się dnia 27 marca 1951 r. Wniosek o przyznanie spornego świadczenia złożyła dnia 20 lutego 2006 r. Odwołująca od dnia 28 grudnia 2000 r. ma ustalone prawo do zasiłku przedemerytalnego, natomiast do dnia 30 listopada 2000 r. była zatrudniona na podstawie umowy o pracą w PPUH "D." sp. z o.o. Od dnia 1 sierpnia 2004 r. organ rentowy przejął obowiązek wypłacania zasiłku przedemerytalnego.
Do dnia 29 lutego 2004 r. wnioskodawczyni na podstawie umowy typu zlecenia wykonywała na rzecz "P." obowiązki związane z prowadzeniem ubezpieczenia grupowego w firmach "D." i "A." Z tego tytułu nie były jednak odprowadzane składki na ubezpieczenie emerytalno-rentowe.
Sąd Okręgowy podniósł, że ustawa o świadczeniach przedemerytalnych dopuszcza możliwość jednoczesnego pobierania świadczenia i zarobkowania. Sąd Okręgowy wskazał również, że ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych stanowi w art. 7 pkt 11, że okres pobierania zasiłku przedemerytalnego jest okresem nieskładkowym. Z kolei art. 29 tej ustawy pozwala nabyć prawo do wcześniejszej emerytury kobiecie, która ukończyła 55 lat, jeżeli ma, co najmniej 30-letni staż ubezpieczeniowy. Prawo to przysługuje ubezpieczonym, którzy ostatnio przed zgłoszeniem wniosku o emeryturą byli pracownikami oraz w okresie ostatnich 24 miesięcy podlegania ubezpieczeniom społecznym lub ubezpieczeniom emerytalno-rentowym pozostawali w stosunku pracy, co najmniej 6 miesięcy. Spełnienie tych ostatnich warunków nie jest wymagane od ubezpieczonych, którzy byli pracownikami przez cały okres wymagany do ustalenia prawa do emerytury.
Wreszcie Sąd Okręgowy wskazał, że w pełni podziela pogląd wyrażony w wyroku Sądu Najwyższego w sprawie III UK 77/04, że osoba pobierająca świadczenie przedemerytalne nie traci statusu "ubezpieczonego będącego pracownikiem". Wskazał również, że wnioskodawczyni spełniała pozostałe przesłanki nabycia prawa do spornego świadczenia określone w art. 29 i 46 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Z kolei sformułowanie art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych przemawia za możliwością przyznania osobie pobierającej to świadczenie prawa do wcześniejszej emerytury. Przy czym, mając na uwadze zasadę równości ubezpieczonych wyrażoną w art. 2a ust. 2 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, nie ma podstaw do różnicowania prawa do tej emerytury tylko z tytułu formy zarobkowania w okresie pobierania zasiłku przedemerytalnego.
Wyrokiem z dnia 22 lutego 2007 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację organu rentowego od tego wyroku.
Sąd Apelacyjny podzielił ustalenia faktyczne i stanowisko przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, iż świadczenie pracy na podstawie umowy typu zlecenia nie stanowiło przeszkody dla przyznania odwołującej prawa do wcześniejszej emerytury.
Skargę kasacyjną od tego wyroku wywiódł organ rentowy zarzucając naruszenie prawa materialnego, w szczególności art. 29 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poprzez przyjęcie, że zawarcie przez wnioskodawczynię umowy zlecenia przed zgłoszeniem wniosku o emeryturę nie powoduje utraty uprawnień do tej emerytury, chociaż zapis ustawy jednoznacznie określa, iż tego rodzaju emerytura przysługuje wyłącznie pracownikom, czyli osobom objętym obowiązkowymi ubezpieczeniami: emerytalnym, rentowymi, które w chwili przejścia na emeryturę muszą posiadać status pracownika. W odniesieniu do wnioskodawczyni należy stwierdzić, że w dacie złożenia wniosku o emeryturę pobierała świadczenie przedemerytalne i była jednocześnie ubezpieczona z tytułu umowy - zlecenia, a zatem straciła status pracownika. Ponadto nie został spełniony warunek konieczny z art. 29 ust. 2 pkt 2 do nabycia uprawnień emerytalnych, tj. odwołująca się nie wykazała 6-miesięcznego okresu pozostawania w stosunku pracy w okresie ostatnich 24 miesięcy podlegania ubezpieczeniu społecznemu, a także składając wniosek o emeryturę, nie była uprawniona do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ostatnim jej zatrudnieniem przed złożeniem wniosku o emeryturę była umowa zlecenia, którą zawarła z "P." S.A. W dacie złożenia wniosku o emeryturę nie była ona pracownikiem w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy.
Wskazując na przytoczoną podstawę skarżący domagał się uchylenia i zmiany zaskarżonego wyroku oddalającego apelację organu rentowego przez oddalenie odwołania wnioskodawczyni.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Nie można odmówić słuszności podniesionemu w skardze kasacyjnej zarzutowi naruszenia art. 29 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
1. Przepis art. 29 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonej decyzji stanowi, że ubezpieczeni urodzeni przed dniem 1 stycznia 1949 r., którzy nie osiągnęli wieku emerytalnego określonego w art. 27 pkt 1, mogą przejść na emeryturę:
1) kobieta - po osiągnięciu wieku 55 lat, jeżeli ma, co najmniej 30-letni okres składkowy i nieskładkowy albo, jeżeli ma, co najmniej 20-letni okres składkowy i nieskładkowy oraz została uznana za całkowicie niezdolną do pracy,
2) mężczyzna - po osiągnięciu wieku 60 lat, jeżeli ma, co najmniej 25-letni okres składkowy i nieskładkowy oraz został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy.
2. Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje ubezpieczonym, którzy:
1) ostatnio, przed zgłoszeniem wniosku o emeryturę, byli pracownikami oraz
2) w okresie ostatnich 24 miesięcy podlegania ubezpieczeniu społecznemu lub ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym pozostawali w stosunku pracy, co najmniej przez 6 miesięcy, chyba, że w dniu zgłoszenia wniosku o emeryturę są uprawnieni do renty z tytułu niezdolności do pracy.
3. Spełnienia warunków, o których mowa w ust. 2, nie wymaga się od ubezpieczonych, którzy przez cały wymagany okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, podlegali ubezpieczeniu społecznemu lub ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z tytułu pozostawania w stosunku pracy.
Emerytura przewidziana w przytoczonym przepisie przysługuje, zatem osobom, które ostatnio przed zgłoszeniem wniosku były pracownikami, a nadto spełniają dodatkowe warunki w zakresie pozostawania w stosunku pracy w okresie ostatnich 24 miesięcy podlegania ubezpieczeniu.
Interpretując powołany przepis w brzmieniu sprzed nowelizacji z 2004 r. Sąd Najwyższy w wyroku w dnia 7 grudnia 2001 r., II UKN 646/00 (OSNP 2003/18/445) stwierdził, że osoba niebędąca w momencie przejścia na emeryturę pracownikiem nie może nabyć prawa do wcześniejszej emerytury mimo spełnienia warunków do tego świadczenia w postaci stażu emerytalnego i wieku. Stanowisko to zostało następnie powtórzone w kilku innych orzeczeniach.
Z kolei w wyroku z dnia 12 sierpnia 2004 r., III UK77/04 (OSNP 2005/6/86) Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że osoba pobierająca świadczenie przedemerytalne nie traci statusu "ubezpieczonego będącego pracownikiem" w rozumieniu art. 29 ustawy o emeryturach i rentach.
Na to właśnie orzeczenie powołały się sądy obu instancji w rozpatrywanej sprawie.
Godzi się jednak zauważyć, że po pierwsze powołane orzeczenie zapadło pod rządem art. 29 ustawy o emeryturach i rentach w brzmieniu sprzed nowelizacji a ponadto, na co słusznie zwrócił uwagę skarżący w skardze kasacyjnej, w odmiennym stanie faktycznym i w wyjątkowej sytuacji. Istotnie, bowiem objęcie ubezpieczeniem rolniczym nastąpiło na jeden kwartał i to tylko z tej przyczyny, że między rozwiązaniem stosunku pracy a nabyciem świadczenia przedemerytalnego nastąpiła 3-dniowa przerwa. Objęcie ubezpieczeniem rolniczym wynikało, zatem rzeczywiście z konstrukcji prawa a nie pozostawało w związku z rzeczywistym i zamierzonym prowadzeniem działalności rolniczej.
W wyroku z dnia 11 września 2007 r., II UK 44/07, dotychczas niepublikowanym Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że warunkiem nabycia prawa do emerytury przez osobę niebędącą pracownikiem jest nieprzerwane korzystanie do czasu osiągnięcia wymaganego wieku, z uzyskanego po ustaniu stosunku pracy prawa do renty lub świadczenia przedemerytalnego. Osoba, która utraciła prawo do tych świadczeń przed osiągnięciem tego wieku i nie została objęta ubezpieczeniem społecznym lub podjęła działalność rodzącą obowiązek ubezpieczenia z innego tytułu niż zatrudnienie na podstawie umowy o pracę, nie może skorzystać z uprawnienia określonego w art. 29 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
W rozpatrywanej sprawie ubezpieczona od dnia 28 grudnia 2000 r. była uprawniona do zasiłku przedemerytalnego, a wcześniej do dnia 30 listopada 2000 r. pozostawała w stosunku pracy. Jednocześnie jednak w okresie od dnia 1 stycznia 2000 r. do dnia 29 lutego 2004 r. w ramach umowy zlecenia wykonywała na rzecz "P." obowiązki związane z prowadzeniem ubezpieczenia grupowego w przedsiębiorstwach "D." i "A."
W tym okresie zasady podlegania obowiązkowi ubezpieczenia regulowały przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Zgodnie z przepisem art. 6 ust. 1 pkt 4 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 grudnia 1999 r. obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemu podlegały osoby, które na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej były osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, jeżeli zostały zawarte z jednym zleceniodawcą na czas dłuższy niż 14 dni, zwanymi dalej "zleceniobiorcami", oraz osobami z nimi współpracującymi, z zastrzeżeniem ust. 4 i ust. 5, natomiast po tej dacie osoby, które były osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, zwanymi dalej "zleceniobiorcami", oraz osobami z nimi współpracującymi, z zastrzeżeniem ust. 4.
Okoliczność pobierania zasiłku przedemerytalnego w świetle powołanego unormowania nie skutkowała wyłączeniem z obowiązku podlegania ubezpieczeniu.
Zatem uznać należy, że ubezpieczona w okresie od dnia 1 grudnia 2000 r. do dnia 29 lutego 2004 r. podlegała ubezpieczeniu z tytułu zawartej umowy zlecenia.
Co prawda w okresie od dnia 1 marca 2004 r. do dnia 20 lutego 2006 r., tj. do daty złożenia wniosku o emeryturę ubezpieczona nadal pobierała zasiłek przedemerytalny, ale nawet przy przyjęciu, że skutkuje to uznaniem, że ostatnim ubezpieczeniem przed złożeniem wniosku o emeryturę było ubezpieczenie pracownicze, traktując nieskładkowy okres pobierania świadczenia przedemerytalnego, jako okres ubezpieczenia pracowniczego, to istotnie ubezpieczona nie spełnia dalszych warunków uzyskania prawa do emerytury na podstawie art. 29 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
Powołany przepis wymaga, bowiem jeszcze, aby ubezpieczona w okresie ostatnich 24 miesięcy podlegania ubezpieczeniu społecznemu lub ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym pozostawała w stosunku pracy, co najmniej przez 6 miesięcy, chyba, że w dniu zgłoszenia wniosku o emeryturę była uprawniona do renty z tytułu niezdolności do pracy.
Z przytoczonych powyżej względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815k.p.c. orzekł jak w sentencji.

[Brt]

dzięki jutro druknę i przerzucę

[thef]

Ech, Łasica, Ty to masz zdrowie

[wild_weasel]

Nie zdrowie, tylko LEXa Parę kliknięć i gotowe, tylko trzeba wiedzieć czego się szuka

[thef]